Υπευθ. Διαχείρισης κ.Ταμιωλάκης Γεώργιος

? Μαγδαληνή

Μέσ? σ? παλάτια, πο? σ? σπήλια ?ντήχαν ?π? τ?ς μουσικ?ς
κι? ?στράβαν ?π? τ? μέταλλα κα? τ? δεμένα φ?τα,
στ? μάγουλά μου, πο? κανε?ς δ?ν τ? ε?δεν ?λιος, ο? μοσκ?ς
γλίστρααν μ? λάγγεμα πολ? κα? τ? δάγκωναν σ?ν ?χι?ς
στ?ν κρουσταλλένια μου φων? θαμπ? ?γλιστρο?σε νότα.

Στ?ν τεσσεροβασίλεφτη Γιουδαία ?γώ ?μουν ? Πηγή:
το? κόρφου μου τ? ?μάραντα κα? μοσκοβόλ? κίτρα.
?σ?ν τ? φλόγα το? κορμιο? μου ?λλη δ? γνώρισεν ? Γ?,
σ?ν τ?ς ?γκάλης μου μεστ? καμι? δ?ν ?π?ρχε σιγή.
? ?ρωτάς μου νίκαγε τ? Ρώμη τ? νικήτρα. . .

Σκοτάδια ?τανε μέσα μου, ξέρα μεγάλη κι? ?μμουδι?
κα? στ? γλυκ? τ? χείλια μου πικρ? πολ? τ? γέλια.
Κα? μο? τινάζαν ?ξαφνα τ? ?γνώστου φόβοι τ?ν καρδι?
κα? μο? κοβόταν ? ?ναπνι? μέσ? σ? φορέματα φαρδιά-
?π? το? θριάμβου τ?ν κορφ? μακρι? ?βλεπα συντέλεια.

Δ?ν ?ταν ?ξαφνη ?στραψιά. Το?το συνέβη ?ργά, σιγά. . .
?ρα?ος δ?ν ?σουν, τίποτα δ?ν ε?χες πάνω σου ?ξο!
Κοίταγες χάμου τ? χαλίκια, ?ς μίλαγες σιγ? κι? ?ργά.
Τ?ν τρίτη ? τέταρτη φορ?ν ?ρχισε ? νο?ς μου ν? ριγ?,
κι? ?ς σήκωσες τ? μάτια σου, δ? βάσταα ν? κοιτάξω.

Κι? ?νιωσα ?ρμ? ?συγκράτητη στ? πόδια σου ν? κυλιστ?.
Ε?δα ν? σειέται μέσα μου ψυχ? παρθένα ?ς τώρα.
Τ?ν ε?τυχία τ? γνώρισα στ? δόσιμο χωρ?ς μιστό,
τ? λευτεριά-στ? σκλάβωμα σ? κάποιο ?δανικ? σωστ?
κα? τ?ν ?πέρτατ? ?δον? στ?ν πόνον,-?ξια γνώρα.

Κα? στο?ς φτωχο?ς μοιράζοντας τ? ?πάρχοντά μου (?σημικά,
διαμαντικά, μεταξωτά, μπαξέδες κα? παλάτια)
τ? βήματά σου ?κλούθησα, πο? κι? ?ν τ? σβηο?σε ταχτικ?
στ?ν ?μμ? ? ?γέρας το? βραδιο?, σ? φ?τα μένανε γλυκ?
γι? πάντα σ? ?μμο κα? ψυχ? κα? σ? ?κο?ς κα? μάτια.

Πράματα νέα δ?ν ?λεγες κι? ο?τε, μ? λόγια νέα, παλιά.
?π? πολλο?ς κι? ?π? καιρο?ς ?λα ?ταν ε?πωμένα.
Μά ?χες τ? δύναμη ν? ?κο?ς τ?ν ο?ραν?ν τ? σιγαλι?
κι? ?λα γι? σένα (κι? ?ψυχα κι? ?νθρωποι) διάφανα γιαλι?
κα? διάφαν? ? καρδι? το? Θεο? γι? σένα - κα? γι? μένα!

Κανε?ς (κα? πλήθη κα? σοφο? κα? μαθητάδες κα? γονιοί)
δ?ν ξάνοιγε τ? σπαραγμ? στ? θάματά σου πίσω.
Κι? ?ν πρόσμενες τ? λυτρωμό σου ?π? τ?ν ?δικη θανή,
?γ? μονάχα τό ?νιωσα, πο? ?μουνα λάσπη κα? κοινή,
πόσο, Χριστέ ?σουν ?νθρωπος! Κι? ?γ? θ? σ? ?ναστήσω!